- subirascor
- sŭb-īrascor, ātus, 3, v. dep. n., to be somewhat angry (Ciceronian):
interdum soleo subirasci,
Cic. Fin. 2, 4, 12:brevitati litterarum,
id. Fam. 11, 24, 1:in Epirum quod me non invitas, subirascor,
id. Att. 9, 7, 7.—Hence, sŭbīrātus, a, um, P. a., somewhat angry:tibi,
Cic. de Or. 1, 16, 72; id. Fam. 3, 9, 1:anus subiratior,
App. M. 4, p. 154 (dub. al. iratior).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.